آیا پینگ پنگ یک ورزش است یا یک بازی؟

پینگ پنگ یا تنیس روی میز ورزشی شبیه به تنیس است، اما روی میز مسطح که توسط یک تور به مناطق مساوی تقسیم شده است، بازی می شود. اما آیا می دانید این بازی برای اولین بار چگونه انجام شد؟
پینگ پنگ یا تنیس روی میز اولین بار در قرن نوزدهم توسط تاجر انگلیسی، جیمز گیب آغاز شد. او با یک کارت به چوب پنبه بطری ضربه زد و ایده یک ورزش جدید در ذهنش ایجاد شد. روی میز به جای تور، کتاب ها را گذاشت و اما از قوانین تنیس استفاده کرد. سپس از توپ های دیگر استفاده کرد و بدین ترتیب با گسترش بازی که در انگلستان بسیار جذاب شده بود این ورزش آغاز شد.

فدراسیون ملی

ورزش تنیس روی میز بیشتر در کاخ های سلطنتی شروع شد، اما به سرعت، برای سایر افراد برای بازی در خانه قابل دسترس شد، زیرا آنها به فضای بزرگی در بیرون نیاز نداشتند.
همه اینها نقطه عطف بزرگی در توسعه بازی بوده است، زیرا پس از آن ورزشکاران و گردشگران انگلیسی بازی را از انگلیس به کشورهای دیگر برده اند. بدین ترتیب در قرن بیستم فدراسیون ملی و در جریان برگزاری اولین دوره مسابقات جهانی، فدراسیون بین المللی تنیس روی میز در لندن تشکیل شد. یکی از وظایف اصلی این فدراسیون وضع قوانین بازی بود.

کشف رویه راکت تنیس روی میز

در حالی که یکی از مهم ترین لحظات تاریخ تنیس روی میز، کشف لاستیک یا رویه راکت توسط هاروی ساتوه ژاپنی است. با این کشف، بازی تنیس روی میز سریعتر شده و توپ چرخش بیشتری دارد.
با همه این تحولات در سال 1988 از طریق مسابقات انفرادی و زوجی زنان و مردان، تنیس روی میز به ورزش المپیک تبدیل شد و امروزه به یکی از پربازدیدترین ورزش ها تبدیل شده است. بنابراین، اگر هنوز آن را امتحان نکرده اید، منتظر چه چیزی هستید؟ در خانه با وسایلی که دارید بداهه نوازی کنید و این ورزش را شروع کنید.

نیازهای جسمی و ذهنی تنیس روی میز

در دنیای ورزش، اغلب بحث هایی در مورد اینکه چه چیزی یک ورزش “واقعی” را تشکیل می دهد، وجود دارد. از جمله فعالیت هایی که اغلب خود را زیر ذره بین می بینند پینگ پنگ یا به قول دیگران تنیس روی میز است. علیرغم محبوبیت و مشارکت گسترده، برخی هنوز این سوال را مطرح می کنند که آیا پینگ پنگ به عنوان یک ورزش در همان ذکر فوتبال، بسکتبال یا فوتبال واجد شرایط است یا خیر.

بیایید به ابعاد رقابتی و ورزشی پینگ پنگ بپردازیم تا شما، خواننده، بتوانید تصمیم بگیرید که آیا این ورزش شایسته به رسمیت شناختن و جایگاه به عنوان یک ورزش مشروع است یا خیر.

تاریخچه پینگ پنگ

پینگ پنگ تاریخچه ای غنی و داستانی دارد که به اواخر قرن نوزدهم باز می گردد. این بازی که در انگلستان به عنوان یک بازی سالنی آغاز شد، به سرعت در سراسر اروپا محبوبیت یافت و در نهایت به سایر نقاط جهان گسترش یافت. نام “پینگ پنگ” توسط شرکت انگلیسی J. Jaques & Son Ltd. علامت تجاری بود، اما خود این ورزش به عنوان تنیس روی میز شناخته شد، به خصوص که توسط نهادهای حاکم بین المللی به رسمیت شناخته شد.

چشم اندازه رقابتی پینگ پنگ

در حالی که پینگ پنگ ممکن است شروعی ساده به عنوان یک فعالیت تفریحی داشته باشد، به یک ورزش بسیار رقابتی با صحنه بین المللی پر رونق تبدیل شده است.

تنیس روی میز که توسط فدراسیون بین المللی تنیس روی میز (ITTF) اداره می شود ، دارای تقویم قوی از مسابقات، از جمله مسابقات قهرمانی معتبر جهانی تنیس روی میز و بازی های المپیک است.

سطح مهارت و ورزشکاری که توسط بازیکنان حرفه ای تنیس روی میز نشان داده شده است، چیزی کم از خارق العاده نیست. بازیکنان نخبه دارای رفلکس های برق آسا، هماهنگی بی عیب و نقص چشم و دست و چابکی استثنایی هستند که همگی برای موفقیت در این ورزش سریع ضروری هستند.

مسابقات اغلب با سرعتی عالی پیش می‌ روند، زیرا بازیکنان درگیر تبادل سریع شوت‌ ها، چرخش‌ ها و برش‌ های قدرتمند می‌ شوند.

نیازهای فیزیکی:

برخلاف تصور غلط که پینگ پنگ صرفاً یک سرگرمی معمولی است، این ورزش نیازهای بدنی قابل توجهی را برای شرکت کنندگان خود ایجاد می کند. نگاهی گذرا به یک مسابقه رقابتی تنیس روی میز ورزشکارانی را نشان می دهد که دائماً در حال حرکت هستند و حرکات سریعی را برای رسیدن و برگشت به ضربات با دقت انجام می دهند.

ماهیت پویای بازی ایجاب می کند که بازیکنان در اوج شرایط بدنی، با پاهای قوی برای حرکت سریع پا و هسته ای پایدار برای تعادل و کنترل باشند.

علاوه بر این، جنبه ذهنی پینگ پنگ را نمی توان دست کم گرفت. بازیکنان باید از زیرکی استراتژیک، توانایی های تصمیم گیری سریع و تمرکز تزلزل ناپذیر برای پیشی گرفتن از حریفان و پیش بینی حرکت بعدی خود برخوردار باشند.

تمرکز شدید مورد نیاز برای ردیابی مسیر توپ و واکنش آنی، لایه دیگری از پیچیدگی را به ورزش اضافه می کند.

فراگیری و دسترسی ورزش تنیس روی میز

یکی از ویژگی های مشخص پینگ پنگ جذابیت و دسترسی گسترده آن است. برخلاف برخی از ورزش‌ ها که به تجهیزات یا امکانات تخصصی نیاز دارند، تنیس روی میز را می‌توان تقریباً در هر مکانی با حداقل امکانات بازی کرد. از مراکز اجتماعی گرفته تا باشگاه‌های تفریحی، سالن‌ های ورزشی مدارس، میزهای پینگ پنگ در همه جا حضور دارند و شرکت در آن را برای افراد با هر سن و پیشینه‌ای آسان می‌کنند.

علاوه بر این، پینگ پنگ زمین بازی مساوی را ارائه می دهد که در آن افراد با سطوح مختلف آمادگی جسمانی و ورزشکاری می توانند در شرایط برابر به رقابت بپردازند. این ورزش خطر نسبتاً کم و آسیب را حداقل میکند ، که آن را به انتخابی ایده آل برای ورزشکاران تفریحی تبدیل کرده است که به دنبال راهی سرگرم کننده و جذاب برای فعال ماندن جسم و روح هستند.

نتیجه

با توجه به شواهد ارائه شده، واضح است که پینگ پنگ در واقع یک ورزش به تمام معناست. تنیس روی میز از شدت رقابتی تا نیازهای جسمی و ذهنی که برای شرکت کنندگانش اعمال می کند، ویژگی های اساسی ورزش، مهارت و استراتژی را که اخلاق ورزشی را تعریف می کند، دارا است.

پینگ پنگ چه به صورت تفریحی در میان دوستان و چه در صحنه جهانی در مسابقات نخبگان بازی می شود، جایگاه شایسته خود را در کنار سایر ورزش های محترم به دست آورده است و با نمایش های هیجان انگیز استعداد و ورزش، مخاطبان را مجذوب خود می کند. بنابراین دفعه بعد که کسی سؤال کرد که آیا پینگ پنگ یک ورزش است، می توانید با اطمینان بیان کنید که بله، قطعاً اینطور است.